กลิ่นหอมอาถรรพ์: เสียงกระซิบจากแบรนด์ครีมของแม่
แม่ของหนูเป็นคนเก่งที่สุดในโลกเลยค่ะ แม่บอกว่าจะ สร้างแบรนด์ครีม เป็นของตัวเอง ตอนแรกหนูก็ดีใจนะคะ เพราะแม่ดูมีความสุขมาก แม่เอาสมุดเก่าๆ มาอ่าน ค้นหาอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมดในห้องทำงานที่ไม่เคยล็อกประตูเลย พอแม่เริ่มทำครีม กลิ่นหอมๆ ก็ฟุ้งไปทั่วบ้าน แต่บางคืน...หนูได้กลิ่นแปลกๆ ด้วยค่ะ ไม่ใช่กลิ่นหอมอ่อนๆ เหมือนครีมที่แม่ทำ แต่เป็นกลิ่นหอมฉุนคล้ายดอกไม้ที่โรยราปนกับกลิ่นดินชื้นๆ ค่ะ
เสียงกระซิบจากห้องลับ
แม่มักจะขลุกอยู่ในห้องทำงานจนดึกดื่น หนูนอนไม่หลับเลยแอบเดินไปดูผ่านรอยแย้มประตู แสงไฟสลัวๆ ส่องให้เห็นแม่กำลังคลุกเคล้าอะไรบางอย่างในอ่างใบใหญ่ แม่พูดอยู่คนเดียว...แต่เหมือนไม่ได้พูดกับตัวเองค่ะ เหมือนแม่กำลังกระซิบตอบโต้กับใครอีกคน หนูก้มลงเงี่ยหูฟัง เสียงกระซิบนั้นไม่ชัดเจน แต่มีบางคำที่หนูได้ยินบ่อยๆ คือคำว่า "สำเร็จ" และ "แลกเปลี่ยน" แล้วก็มีเสียงแผ่วๆ แทรกมาอีกเสียงหนึ่ง เสียงนั้นเหมือนลมพัดผ่านช่องหน้าต่างเก่าๆ แต่ก็เหมือนเสียงหัวเราะบางเบาที่หนูไม่เคยได้ยินจากแม่มาก่อนเลยค่ะ
รอยเท้าในความฝัน
พอครีมของแม่เริ่มวางขาย ทุกคนก็พากันฮือฮาค่ะ บอกว่าครีมของแม่ดีที่สุด ใช้แล้วผิวสวยเหมือนมีมนตร์ ครีมของแม่ขายดีมากๆ จนแม่ต้อง สร้างแบรนด์ครีม ให้ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แต่แม่ดูเหนื่อยลงเรื่อยๆ ด้วยนะคะ บางคืนหนูฝันเห็นรอยเท้าเล็กๆ เต็มบ้านเลยค่ะ เป็นรอยเท้าเปื้อนดินแดงๆ หนูก็ถามแม่ว่า "แม่คะ หนูฝันเห็นรอยเท้าเต็มบ้านเลย" แม่ก็ยิ้มจางๆ แล้วบอกว่า "คงเป็นฝันไปเองลูก" แต่หนูแอบเห็นค่ะว่าแม่เช็ดพื้นบ้านทุกเช้าเลย แม้จะไม่มีใครย่างกรายเข้ามาในบ้านนอกจากเราสองคน
วัตถุดิบลับที่หายไป
วันหนึ่งหนูอยากช่วยแม่ทำงานค่ะ เลยเข้าไปในห้องทำงานของแม่ที่ปกติแม่จะห้ามไม่ให้เข้า หนูกวาดสายตาไปรอบๆ เห็นขวดโหลแก้วใบเล็กๆ ซ่อนอยู่ใต้ผ้าคลุมเก่าๆ ข้างในมีกลีบดอกไม้แห้งๆ สีดำสนิทกับเส้นผมบางๆ ที่พันกันอยู่ มันดูน่ากลัวมากๆ ค่ะ แต่พอกลับไปดูอีกที ข้าวของทั้งหมดในโหลก็หายไปแล้ว เหมือนไม่เคยมีอยู่จริง หนูกลัวนิดหน่อย แต่ก็คิดว่าคงเป็นแค่ของเก่าที่แม่ทิ้งไปแล้ว แต่หนูกลับได้กลิ่นดอกไม้โรยราปนกลิ่นดินชื้นๆ อีกครั้ง...กลิ่นเดียวกับที่หนูได้กลิ่นตอนแม่ สร้างแบรนด์ครีม ใหม่ๆ เลยค่ะ
ความสำเร็จที่ต้องจ่าย
ตอนนี้ครีมของแม่ดังไปทั่วประเทศเลยค่ะ มีคนอยาก สร้างแบรนด์ครีม เลียนแบบแม่เยอะแยะไปหมด แต่ไม่มีใครทำได้ดีเท่าแม่เลย แม่รวยขึ้นมาก แต่แม่ไม่ค่อยยิ้มแล้วนะคะ ดวงตาแม่เหมือนคนเหนื่อยและเศร้าตลอดเวลา หนูเคยแอบเห็นแม่ยืนมองออกไปนอกหน้าต่างตอนกลางดึก มือแม่กำสร้อยคอเก่าๆ ที่มีจี้รูปดอกไม้แห้งๆ อันหนึ่งแน่น แล้วก็กระซิบเบาๆ กับตัวเองว่า "คุ้มไหมนะ..." หนูไม่เข้าใจหรอกค่ะว่าแม่คุยกับใคร หรือว่าแม่ถามเรื่องอะไร แต่หนูรู้สึกว่า ความสำเร็จจากการ สร้างแบรนด์ครีม ของแม่ มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่น่ากลัวแฝงอยู่เบื้องหลังเสมอเลยค่ะ
สรุป
การ สร้างแบรนด์ครีม ของแม่ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม ทุกคนรักครีมของแม่ แต่สำหรับหนูแล้ว ครีมทุกกระปุกที่แม่ทำ มันมีเสียงกระซิบแผ่วๆ ลอยมาพร้อมกับกลิ่นหอมอาถรรพ์ กลิ่นที่เตือนให้หนูรู้ว่า บางครั้ง...ความสำเร็จก็อาจมีราคาที่แพงเกินกว่าที่เราจะจินตนาการได้ และมันอาจมาพร้อมกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ ที่คอยติดตามผลงานของแม่ไปตลอดกาล.
```
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น